Najlepsi trenerzy w historii sportu

Niektórzy z nich rewolucjonizowali futbol, inni zdobywali najważniejsze trofea w krótkim czasie. Kim są najlepsi trenerzy sportowi w historii sportu?

Poznaj 10 najlepszych trenerów sportowych!

 Johan Cruyff

• data: 25 kwietnia 1947 r. – 24 marca 2016 roku
• kraj: Holandia
• lata kariery trenerskiej: 1985 – 1996
• najważniejsze drużyny: Ajax Amsterdam, FC Barcelona
• największe sukcesy: Puchar Europy (1991/92), finał Ligi Mistrzów (1993/94), dwa Puchary Zdobywców Pucharów (1986/87, 1988/89), cztery mistrzostwa Hiszpanii (1991-94), dwa Puchary Holandii (1985/86, 1986/87), Puchar Hiszpanii (1989/90), Superpuchar Europy (1992)

Johan Cruijff rozpoczynał karierę jako piłkarz na pozycji pomocnika. Zapisał się w historii jako jeden z najlepszych zawodników w historii piłki nożnej. Reprezentował swój kraj i sięgnął po wicemistrzostwo świata 1974 oraz brązowy medal na mistrzostwach Europy 1976. Trzy razy otrzymywał też Złotą Piłkę. Był wychowankiem Ajaxu, grał w FC Barcelonie, amerykańskim Los Angeles Aztecs, Washington Diplomats, hiszpańskim Levante oraz Fevenoord.

Johan Cruijff największe sukcesy odniósł jednak jako trener. Prowadził Ajax oraz FC Barcelonę. Hiszpański klub za jego czasów nazywany był Dream Teamem. Katalońscy kibice często dzielą historię swojego klubu na tę przed i po przybyciu Cruyffa. Gdy Holender został selekcjonerem na Camp Nou w 1988 r. Barcelona miała na koncie 36 trofeów zdobytych przez 89 lat i ani jednego Pucharu Europy. Od tej pory zdobyli kolejne 52 puchary, w tym pięć za wygraną w Lidze Mistrzów.

Marinus Jacobus Hendricus „Rinus” Michels

• daty: 9 lutego 1928 roku – 3 marca 2005 roku
• kraj: Holandia
• lata kariery trenerskiej: 1953 – 1992
• najważniejsze drużyny: Ajax Amsterdam, FC Barcelona, reprezentacja Holandii, FC Koeln, Bayer Leverkusen
• największe sukcesy: wicemistrzostwo świata (1974), mistrzostwo Europy (1988), Puchar Europy (1970/71), finał Pucharu Europy (1968/69), Puchar Miast Targowych (1971), cztery mistrzostwa Holandii (1966-68, 1970), mistrzostwo Hiszpanii (1974), trzy Puchary Holandii (1966/67, 1969/70, 1970/71), Puchar Króla (1977/78), Puchar Niemiec (1982/83)

Futbol totalny – to pojęcie zna każdy fan piłki nożnej! Była to rewolucja futbolu, której autorem był właśnie Marinus Michels.  Była to rewolucyjna koncepcja oparta na założeniu, że rozmiar każdego boiska piłkarskiego jest elastyczny i może być zmieniany przez każdą drużynę. Skutkowało to tym, że w trakcie gry zawodnicy Ajaksu i później reprezentacji Holandii maksymalnie rozszerzali boisko. Grali licznymi podaniami na skrzydła, wykorzystywali każdy ruch do wykorzystania wolnej przestrzeni. W przypadku straty piłki maksymalnie zmniejszali przestrzeń przeciwników.

Metody szkolenia Michelsa były też nieco kontrowersyjne. Trener wymagał od swoich podopiecznych bezwzględnego posłuszeństwa na boisku i poza nim. Śledził każdy ich ruch i oczekiwał bezwarunkowego, całkowitego poświęcenia dla zespołu. Uważał, że futbol totalny może sprawdzić się wyłącznie, gdy drużyna stworzy jeden organizm. Nie każdy był w stanie to wytrzymać, jednak efekty jego pracy były imponujące.

W drugiej połowie lat 60. Ajax zdominował holenderską ligę. W 1971 r. w wielkim stylu triumfował w Pucharze Europy. Na mistrzostwach świata w 1974 r. reprezentacja Holandii zajęła 2. miejsce, ale swoją grą oczarowała piłkarski świat. Eksperci uważali, że to właśnie ta drużyna powinna wygrać.

Warto pamiętać, że Marinus Jacobus Hendricus „Rinus” Michels rozpoczął od gry w Ajaxie Amsterdam. W latach 1946-1958 zagrał w 257 meczach ligowych i strzelił 120 bramek. Zaliczył także pięć spotkań w kadrze narodowej. Pracował również z FC Barceloną. Jego największym sukcesem była jednak zmiana pracy trenerskiej. To na jego koncepcji opierała się praca m.in. Cruyffa, van Gaala, a później Guardioli. W 1999 r. Rinus Michels otrzymał od FIFA tytuł „Trenera Stulecia”.

Pep Guardiola

• daty: 18 stycznia 1971 r.
• kraj: Hiszpania
• lata kariery trenerskiej: 2007 – trwa
• najważniejsze drużyny: FC Barcelona B, FC Barcelona, Bayern Monachium, Manchester City
• największe sukcesy: dwie Ligi Mistrzów (2008/09, 2010/11), finał Ligi Mistrzów (2020/21), trzy mistrzostwa Hiszpanii (2009-11), trzy mistrzostwa Anglii (2018-19, 2021), trzy mistrzostwa Niemiec (2014-16), dwa Puchary Hiszpanii (2008/09, 2011/12), dwa Puchary Niemiec (2013/14, 2015/16), Puchar Anglii (2018/19), cztery Puchary Ligi Angielskiej (2017/18, 2018/19, 2019/20, 2020/21), trzy Superpuchary Europy (2009, 2011, 2013), trzy Klubowe Mistrzostwa Świata (2009, 2011, 2013)

Pep Guardiola, a dokładniej Josep Guardiola i Sala również zaczynał swoją przygodę z piłką nożną jako piłkarz. Zasłynął jednak jako trener FC Barcelony.

To dzięki niemu w sezonie 20082009 Barcelona świętowała zdobycie potrójnej korony. Pep Guardiola miał do dyspozycji najlepszych piłkarzy, wśród których znaleźli się Messi, Xavi, Iniesta, Eto’o, Henry czy też Puyol. W ciągu czterech lat na Camp Nou Guardiola wywalczył 9 trofeów z Barceloną. Polscy kibice pamiętają zapewne inne wydarzenie – wygraną Wisły Kraków 1:0 w rewanżu eliminacji do Ligi Mistrzów.

Kolejnym zespołem, który poprowadził Hiszpan, był Bayern Monachium. Zespół pod jego wodzą zdominował rozgrywki Bundesligi na trzy lata. Z angielskim Manchesterem City zaś dwukrotnie wygrał Premier League.

 Louis van Gaal

• daty: 8 kwietnia 1951 r.
• kraj: Holandia
• lata kariery trenerskiej: 1986 – trwa
• najważniejsze drużyny: Ajax Amsterdam, FC Barcelona, reprezentacja Holandii, AZ Alkmaar, Bayern Monachium, Manchester United
• największe sukcesy: 3. miejsce na mistrzostwach świata (2014), Liga Mistrzów (1994/95), dwa finały Ligi Mistrzów (1995/96, 2009/10), Puchar UEFA (1991/92), cztery mistrzostwa Holandii (1994-96, 2009), dwa mistrzostwa Hiszpanii (1998-99), mistrzostwo Niemiec (2010), Puchar Holandii (1992/93), Puchar Hiszpanii (1997/98), Puchar Niemiec (2009/10), Puchar Anglii (2015/16), dwa Superpuchary Europy (1995, 1997), Puchar Interkontynentalny (1995)

Aloysius Paulus Maria „Louis” van Gaal po objęciu stanowiska trenera w 1991 r. w Ajaksie powiedział, że „gratuluje podpisania kontraktu z najlepszym trenerem na świecie”. Co ciekawe, nie miał wtedy wybitnych osiągnięć, ani nawet dużego doświadczenia. Szybko jednak udowodnił, że faktycznie zapisze się w historii nie tylko klubu, ale też futbolu. I to nie tylko z powodu swoich ekscentrycznych zachowań, jak na przykład opuszczenie spodni w szatni Bayernu Monachium. VanGall zdobył z Ajaksem trzy tytuły mistrza Holandii, Puchar UEFA oraz wygrał Ligę Mistrzów.

Gdy przeszedł do mistrzowskiej Barcelony zdobył dwa tytuły mistrza Hiszpanii. Z AZ Alkmaar sięgnął po mistrzostwo Holandii, a z Bayernem – po tytuł mistrzowski w Niemczech.

Na mundialu w Brazylii w 2014 r. z reprezentacją Holandii zdobył 3. miejsce. Po porażce z Argentyną w ćwierćfinale mistrzostw świata sam zrezygnował ze stanowiska. Ogłosił, że to był jego ostatni mecz i kończy karierę.

Ernst Happel

• daty: 29 listopada 1925 r. – 14 listopada 1992 r.
• kraj: Austria
• lata kariery trenerskiej: 1962 – 1992
• najważniejsze drużyny: ADO Den Haag, Feyenoord Rotterdam, Sevilla FC, Club Brugge, reprezentacja Holandii, Standard Liege, Hamburger SV, Swarovski Tirol, reprezentacja Austrii
• największe sukcesy: wicemistrzostwo świata (1978), dwa Puchary Europy (1969/70, 1982/83), finał Pucharu Europy (1977/78), finał Pucharu UEFA (1975/76), trzy mistrzostwa Belgii (1976-78), dwa mistrzostwa Niemiec (1982-83), dwa mistrzostwa Austrii (1989-90), mistrzostwo Holandii (1971), dwa Puchary Belgii (1976/77, 1980/81), Puchar Niemiec (1986/87), Puchar Austrii (1988/89), Puchar Interkontynentalny (1970)

Ernst Happel to trener, który wygrywał wszędzie i wszystko. Pierwszym trofeum był Puchar Holandii z ADO Den Haag. Prowadzony przez niego klub Feyenoord Rotterdam był głównym rywalem Ajaxu prowadzonego przez Rinusa Michelsa.

W 1970 r. sięgnął po Puchar Europy. Prowadzony przez Happela Club Brugge dotarł do finału Ligi Mistrzów, ale też zdominował belgijską ekstraklasę. Puchar Europy trafił do jego rąk w 1983 r. Wywalczył go z Hamburger SV.

Happel, podobnie jak Michels, stawiał na dyscyplinę w zespole. Uchodził za twardziela, który rządzi. Jego podejście do gry sprawiło, że Giovanni Trapattoni musiał na nowo przemyśleć taktykę Juventusu.

Kazimierz Górski

• daty: 2 marca 1921 r. – 23 maja 2006 r.
• kraj: Polska
• lata kariery trenerskiej: 1952 – 1985
• najważniejsze drużyny: Legia Warszawa, reprezentacja Polski.
• największe sukcesy: Mistrzostwo olimpijskie w Monachium (1972 r.), 3. miejsce na Mistrzostwach Świata w Niemczech (1974 r.), wicemistrzostwo olimpijskie w Montrealu (1976 r.)

Kazimierz Górski osiągnął z Polakami to, czego nigdy więcej nikomu się nie udało.   Łącznie w latach 1966–1976 prowadził reprezentację w 72 oficjalnych meczach. Odniósł 41 zwycięstw, 14 remisów, 17 porażek. Piłkarze pod jego wodzą strzelili 138 bramek, a stracili 66. Do dziś mówi się o jego talencie do wydobywania z piłkarzy tego, co najlepsze. Traktował piłkę nożną jako coś prostego, ale jednocześnie bardzo ważnego.

 Giovanni Trapattioni

• daty: 17 marca 1939 r.
• kraj: Włochy
• lata kariery trenerskiej: 1972 – 2013
• najważniejsze drużyny: AC Milan, Juventus FC, Inter Mediolan, ACF Fiorentina, Bayern Monachium, Cagliari Calcio, reprezentacja Włoch, SL Benfica, VfB Stuttgart, Red Bull Salzburg, reprezentacja Irlandii
• największe sukcesy: Puchar Europy (1984/85), finał Pucharu Europy (1982/83), Puchar Zdobywców Pucharów (1983/84), finał Pucharu Zdobywców Pucharów (1973/74), trzy Puchary UEFA (1976/77, 1990/91, 1992/93), siedem mistrzostw Włoch (1977-78, 1981-82, 1984, 1986, 1989), mistrzostwo Niemiec (1997), mistrzostwo Portugalii (2005), mistrzostwo Austrii (2007), dwa Puchary Włoch (1978/79, 1982/83), Puchar Niemiec (1997/98), Puchar Ligi Niemieckiej (1997), Superpuchar Europy (1984), Puchar Interkontynentalny (1985)

Giovanni Trapattoni to przede wszystkim legenda Milanu. Co prawda początkowo związał się z Juventusem i to z tym klubem sięgną po pierwsze sukcesy. W ciągu zaledwie dekady wygrał ze „Starą Damą” dosłownie wszystko. Po osiągnięciu wysokiego poziomu związał się z Milanem.

Trapattoni znacznie wpłynął na rozwój futbolu. To dzięki niemu w użyciu jest styl gry zwany zona mista.  Oparty jest na proaktywnej obronie i szybkiej wymianie podań po odzyskaniu piłki. Było to połączenie tradycyjnego catenaccio z michelsowskim futbolem totalnym. Efektem jego pracy był Puchar Europy w 1985 r. z Juventusem. Zdobył też Puchar UEFA, Puchar Zdobywców Pucharów i wiele mistrzowskich tytułów w Serie A. Drużyna całkowicie zdominowała rozgrywki ligowe, a jej zawodnicy stanowili też trzon reprezentacji Włoch, która w 1982 r. zwyciężyła na mistrzostwach świata.

Szkoleniowiec związał się później z niemckim Bayernem Monachium. Tam jednak bardziej niż gry dał się poznać z niestandardowych zachowań podczas konferencji prasowych. Włoch obrażał swoich podopiecznych, zarzucał im brak zaangażowania, klasy. W 1997 r.  zdobył mistrzostwo kraju, lecz w kolejnym sezonie przegrał z beniaminkiem FC Kaiserslautern.

W sezonie 1998/99, gdy Trapattoni znów grał w Serie A, znacznie wzmocnił Fiorentinę.  Wykazał się na. tyle mocno, że otrzymał nominację na stanowisko selekcjonera reprezentacji Włoch. Niestety, zawiódł. Włosi dotarli tylko do ćwierćfinału mistrzostw świata w 2002 r., a później nie wyszli z grupy na Euro 2004.

Ponadto Trapattoni sięgnął po mistrzostwo Portugalii oraz mistrzostwo Austrii. Z reprezentacją Irlandii nie dostał się na mundial, ale zakwalifikował na mistrzostwa Europy.

 Walery Łobanowski

• daty: 6 stycznia 1939 r. – 13 maja 2002 r.
• kraj: Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich/Ukraina
• lata kariery trenerskiej: 1969 – 2001
• najważniejsze drużyny: Dnipro Dniepropietrowsk, Dynamo Kijów, reprezentacja ZSRR, reprezentacja Ukrainy
• największe sukcesy: wicemistrzostwo Europy (1988), dwa Puchary Zdobywców Pucharów (1974/75, 1985/86), osiem mistrzostwo ZSRR (1974-75, 1977, 1980-81, 1985-86, 1990), pięć mistrzostw Ukrainy (1997-2001), sześć Pucharów ZSRR (1974, 1978, 1982, 1985, 1987, 1990), trzy Puchary Ukrainy (1998, 1999, 2000), Superpuchar Europy (1995)

Piłka nożna i matematyka – to właśnie te dwie dziedziny połączył Walery Łobanowski. Jest autorem statystyki Opta, czyli „xG – expected goals” (ang. oczekiwane gole, spodziewana liczba goli). Przez całą swoją karierę próbował sprowadzić piłkę do liczb i znaleźć idealny wzór. W 1972 r. Łobanowski połączył siły z profesorem Anatolijem Zełencowem i wspólnie przekładali grę na liczby.

Był trenerem, który wymagał od piłkarzy uniwersalności. Z takimi zawodnikami jak Oleg Błochin, Igor Biełanow czy Andrij Szewczenko – Łobanowski wywalczył 13-krotnie mistrzostwo kraju pracując dla Dynama Kijów (ośmiokrotnie w lidze ZSRR, a pięciokrotnie w lidze ukraińskiej). Zdobył też dwa Puchary Zdobywców Pucharów. W sumie zdobył 30 trofeów, przez co stał się najbardziej utytułowanym trenerem piłkarskim w XX wieku.

Phil Jackson

• daty: 17 września 1945 r.
• kraj: USA
• lata kariery trenerskiej: 1978-2011
• najważniejsze drużyny: Chicago Bulls, Los Angeles Lakers
• największe sukcesy: 13 tytułów mistrzowskich

Phil Jackson to najbardziej utytułowany szkoleniowiec w historii NBA. Swoją przygodę z koszykówką rozpoczął jako zawodnik. Odnosił duże sukcesy, wśród których wymienić można dwukrotny mistrzowski tytuł NBA. W 1978 r. rozpoczął karierę trenerską. Po 13 latach sięgnął po pierwsze mistrzostwo, z Chicago Bulls. Z Bykami powtórzył ten wyczyn jeszcze pięciokrotnie. Odszedł z klubu i w latach 2000–2010 prowadził Los Angeles Lakers. Znów wygrywał – z koszykarzami z Miasta Aniołów zdobył kolejnych pięć tytułów najlepszej drużyny. Jackson jest liderem wszech czasów w stosunku zwycięstw do rozegranych pod jego wodzą meczów (70,4 procent). Wielokrotnie nagradzany przez NBA jako jeden z najlepszych trenerów.

Constantine D’Amato

• daty: 17 stycznia 1908 r. – 4 listopada 1985
• kraj: USA
• lata kariery trenerskiej: 1933-1985
• najważniejsi podopieczni: Mike Tyson, Floyda Pattersona, Jose Torresa

Przygodę z boksem rozpoczął jako zawodnik. Stoczył tylko jedną walkę, a w dodatku ją przegrał.  W wieku 22 lat założył wraz z Jackiem Barrowem Empire Sporting Club. Trenował najlepszych i z roku na rok stał się jednym z najwybitniejszych trenerów i menadżerów w historii boksu. Stał za sukcesami takich zawodników jak m.in. Floyd Patterson, Jose Torres i przede wszystkim Mike Tyson. Constantine D’Amato uczył też innych trenerów. Jego wychowankami byli m.in. Teddy Atlas, Kevin Rooney, czy Joe Fariello.

Obstawianie sportów w LV BET

Tytuł najlepszego trenera trudny jest do przyznania. W świecie sportu jest wielu znakomitych osób to tym stanowisku, o tak różnym podejścia acz skutecznych. Jedno warto pamiętać – to właśnie trener stoi za sukcesem każdego zawodnika. Ta wiedza może przydać Ci się podczas obstawiania w LV BET! Podczas analizy sprawdzaj więc, kto siedzi na ławce trenerskiej!

Zakłady bukmacherskie na sporty w LV BET

Legalny bukmacher umożliwia obstawianie najważniejszych wydarzeń sportowych na świecie w swoim serwisie internetowym oraz w aplikacji mobilnej. Szybko i bezproblemowo postawisz tam swoje kupony. Sprawdź też dostępne promocje i bonusy. Dzięki temu obstawianie będzie jeszcze bardziej emocjonujące! Kilkadziesiąt dyscyplin, nieskończona liczba wydarzeń i rynków – to znajdziesz w LV BET!