Narciarstwo alpejskie
Narciarstwo alpejskie w LV BET – przewodnik dla kibiców
Narciarstwo alpejskie, nazywane również zjazdowym, to jedna z najważniejszych form narciarstwa. Sensem tej dyscypliny sportu jest zjeżdżanie po ośnieżonych stokach narciarskich z wyznaczoną trasą. Wyróżnić możemy konkurencje szybkie, w których zadaniem zawodnika jest jak najszybsze pokonanie trasy, ale również konkurencje techniczne, gdzie poza szybkością liczy się także styl i technika przejazdu. Na blogu LV BET przygotowaliśmy obszerny przewodnik dla wszystkich osób, które pragną dowiedzieć się czegoś więcej na temat narciarstwa alpejskiego.
Kilka słów o historii narciarstwa alpejskiego
Chociaż to Skandynawia jest uznawana za miejsce narodzin narciarstwa, to jednak wiele wskazuje na to, że jazda na nartach narodziła się w Azji Środkowej, a dopiero później wraz z Lapończykami trafiła do Skandynawii. Wiemy jednak, że zjazdy na nartach po zboczach i stokach były praktykowane nawet 5000 lat temu, na co wskazują rysunki naskalne odnalezione w Skandynawii. Za pierwszy oficjalnie odnotowany zjazd na nartach uważa się wyczyn Johanna Josefa Imsenga z 1849 roku. Dokonał on tego w Szwajcarii. W 1860 roku powstała pierwsza wytwórnia nart, a pod koniec XIX wieku narciarstwo zaczęło być uprawiane jako profesjonalny sport. W 1900 roku odbyły się pierwsze oficjalne zawody narciarskie, a konkretniej zjazd w Bière. W 1931 roku odbyły się natomiast pierwsze mistrzostwa świata w narciarstwie alpejskim.
W 1924 roku założona została Międzynarodowa Komisja Narciarska. Istnieje ona do dziś pod nazwą Międzynarodowej Federacji Narciarskiej i Snowboardowej (FIS), a jej zadaniem jest dbanie o rozwój narciarstwa oraz snowboardu, organizowanie zawodów i kodyfikowanie zasad rywalizacji. FIS zrzesza także komitety, które wystawiają reprezentacje narodowe, a wśród nich jest także Polska. Do 1936 roku narciarstwo alpejskie pojawiało się na Igrzyskach Olimpijskich wyłącznie jako konkurencja nieoficjalna. Dopiero w 1936 roku przy okazji zimowej Olimpiady w III Rzeszy (W Garmisch-Partenkirchen) narciarstwo alpejskie zadebiutowało jako pełnoprawna konkurencja olimpijska.
Jakie konkurencje wchodzą w skład narciarstwa alpejskiego?
Cztery najważniejsze konkurencje w narciarstwie alpejskim to: slalom (SL), slalom gigant (GS), Super-G (SG) oraz zjazd (DH). W slalomie zawodnicy pokonują trasę w taki sposób, aby przejeżdżać pomiędzy ustawionymi na trasie tyczkami, na przemian czerwonymi i niebieskimi Bramka składa się z dwóch tyczek i ma szerokość ok. 4-6 metrów. Na trasie znajduje się w sumie od 55 do 75 tyczek (mężczyźni) lub 45 – 65 tyczek (kobiety). Pominięcie bramki skutkuje doliczeniem karnych sekund. W slalomie gigancie trasa jest dłuższa, ze względu na większą różnicę poziomów między startem i metą. Bramki składają się z 4 tyczek i dwóch flag, a ich szerokość wynosi od 4 do 8 metrów. Zarówno w slalomie jak i w slalomie gigancie zawodnicy mają dwa przejazdy, a do klasyfikacji liczy się czas łączny obu przejazdów.
Super G to inaczej Supergigant. To bardzo szybka trasa, w której różnica poziomów między startem i metą wynosi 500 – 660 metrów (w przypadku kobiet 400 – 600 metrów). Trasa ma przynajmniej 30 metrów szerokości. Bramka w supergigancie składa się z dwóch par tyczek tego samego koloru i dwóch płacht, a szerokość wynosi od 6 do 8 metrów (w przypadku bramek wertykalnych jest to 8 – 12 metrów). Trasa jest oznaczona niebieską farbą. Zawodnicy wykonują tylko jeden przejazd. Ostatnią, najszybszą konkurencją jest zjazd. Tutaj zawodnicy muszą pokonywać trasę o szerokości przynajmniej 30 metrów oznaczoną niebieską farmą. Nie ma jednak potrzeby przejeżdżania przez bramki – liczy się to, aby jak najszybciej pokonać trasę. Różnica poziomów między startem i metą wynosi 800 – 1100 metrów dla mężczyzn i 450 – 800 metrów dla kobiet. Prędkość zjazdu może dochodzić do 150 km/h.
Osobną konkurencją, o której warto wspomnieć jest Slalom Równoległy. Na stoku ściga się dwóch lub większa liczba zawodników jadących na zbliżonych trasach slalomowych. Różnica poziomów między startem a metą powinna wynosić 80 – 100 metrów, a liczba bramek zawierać się w przedziale 20 – 30. Zawody w slalomie równoległym są rozgrywane metodą pucharowych, a do startu dopuszczonych jest 32 najlepszych zawodników (zgodnie z punktacją FIS).
Kombinacje alpejskie – o co w nich chodzi?
W tych zawodach zawodnicy uczestniczą w przynajmniej dwóch konkurencjach rozgrywanych na przestrzeni dwóch dni. W kombinacji alpejskiej najpierw rozgrywany jest zjazd, a następnie slalom. Wyniku przejazdów są sumowane. Zjazd pokonuje się raz, natomiast slalom dwukrotnie (do klasyfikacji zalicza się lepszy przejazd). Kombinacja alpejska nie jest już jednak rozgrywana w Pucharze Świata. Po raz ostatni gościła w kalendarzu w sezonie 2005/2006. Kombinacja alpejska została wyparta przez Superkombinację. Różni się ona tym, że w slalomie wykonywany jest tylko jeden przejazd, a zjazd może zostać zastąpiony przez supergigant. W rezultacie, Superkombinacja może być rozgrywana w większej liczbie lokalizacji w stosunku do klasycznej Kombinacji Alpejskiej.
Puchar Świata w narciarstwie alpejskim
Od 1966 roku rozgrywany jest Puchar Świata w narciarstwie alpejskim. W cykl Pucharu Świata wchodzą zawody rozgrywane w kilku krajach, takich jak: Austria, Szwajcaria, Włochy, Kanada, Stany Zjednoczone, Francja, Niemcy, Norwegia, Słowenia czy Rumunia. Każda impreza składa się z kilku konkurencji. Zawodnicy mogą decydować o tym, w których konkurencjach wezmą udział. Zawodnicy zajmujący miejsca od 1 do 30 otrzymują punkty do klasyfikacji generalnej. Zawodnik, który pod koniec sezonu będzie miał najwięcej punktów otrzymuje wielką Kryształową Kulę. Przyznawane są także małe kryształowe kule za wygranie klasyfikacji w danej konkurencji: w zjeździe, w slalomie, w gigancie, w supergigancie, w kombinacji (obecnie Superkombinacji) oraz PAR (konkurencje równoległe).
Najbardziej utytułowanym zawodnikiem w historii narciarstwa alpejskiego jest Austriak, Marcel Hirsher. To ośmiokrotny zwycięzca klasyfikacji generalnej. Warto także wspomnieć Szweda, Ingemara Stenmarka, który ośmiokrotnie zdobywał małe kryształowe kule za slalom i gigant. Wśród pań najwybitniejszą zawodniczką jest pochodząca z Austrii Annemarie Moser-Proll, sześciokrotna zwyciężczyni klasyfikacji generalnej. Lindsey Vonn ze Stanów Zjednoczonych posiada w dorobku cztery kryształowe kule, a ponadto: osiem małych kryształowych kul za zjazd, pięć za supergigant i trzy za superkombinację.
Narciarstwo alpejskie na igrzyskach olimpijskich
Narciarstwo alpejskie jako oficjalna konkurencja olimpijska pojawiło się w programie po raz pierwszy w 1936 roku. Od tego czasu pojawia się w programie niezmiennie – zmienia się jedynie liczba konkrurencji rozgrywanych w narciarstwie alpejskim. Najbardziej utytułowane nacje to: Austria (121 medali, 37 złotych, 41 srebrnych, 43 brązowe), Szwajcaria (66 medali: 22/22/22), Stany Zjednoczone (47 medali: 17/20/10), Francja (48 medali: 15/16/17) i Włochy (32 medale: 14/9/9). Ani jednego medalu w tej dyscyplinie nie zdobywała Polska. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem w historii Igrzysk Olimpijskich w narciarstwie alpejskim jest Norweg Kjetil André Aamodt z dorobkiem 8 medali (4/2/2). Wśród kobiet w klasyfikacji wszechczasów lideruje Chorwatka, Janica Kostelić, z dorobkiem 6 medali (4/2/0).
Mistrzostwa Świata w narciarstwie alpejskim
Od 1931 roku organizowane są Mistrzostwa Świata w narciarstwie alpejskim. Początkowo były rozgrywane co roku, natomiast od 1948 roku co dwa lata. Co ciekawe, w 1939 roku wydarzenie to odbyło się w Polsce, w Zakopanym. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem w historii Mistrzostw Świata jest Marcel Hirscher z dorobkiem 11 medali (7 złotych, 4 srebrne). świetnym wynikiem pochwalić się mogą również: Toni Sailer (8 medali: 7/1/0), Kjetil Andre Aamodt (12 medali: 5/4/3), Aksel Lund Svindal (9 medali: 5/2/2) oraz Marc Giradelli (11 medali: 4/4/3). Wśród kobiet najbardziej utytułowaną zawodniczką jest Christl Cranz (15 medali: 12/3/0). W czołówce plasują się również: Marielle Goitschel (11 medali: 9/2/0), Anja Parson (11 medali: 7/1/3) oraz Mikaela Shiffrin (11 medali: 6/2/3).
Narciarstwo alpejskie w Polsce
Narciarstwo alpejskie w Polsce nie stoi niestety na wysokim poziomie, a głównym powodem jest po prostu brak właściwych tras, na których można byłoby trenować ten sport. Reprezentanci Polski w narciarstwie alpejskim bardzo często trenują poza granicami kraju. Najlepszym zawodnikiem z Polski w tej dyscyplinie jest Andrzej Bachleda-Curuś, dwukrotny medalista Mistrzostw Świata. W 1970 roku wywalczył brązowy medal, a cztery lata później srebrny medal w kombinacji alpejskiej. Obecnie najlepszą reprezentantką naszego kraju jest Maryna Gąsienica-Daniel, która w 2013 roku wywalczyła złoty medal w uniwersjadzie w Gigancie. W 2022 roku w Pekinie zajęła bardzo dobre, ósme miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Gigancie.
Jak obstawiać narciarstwo alpejskie?
Narciarstwo alpejskie to jedna z najpopularniejszych dyscyplin zimowych. Gracze mogą obstawiać wyniki zawodów rozgrywanych w ramach Pucharu Świata, Mistrzostw Świata oraz Igrzysk Olimpijskich. Najważniejsze są oczywiście zakłady na zwycięzców i na podium poszczególnych konkurencji. W narciarstwie alpejskim dostępne są także zakłady H2H, w których typuje się zwycięzcę w parze zestawionej przez bukmachera. Typerzy mogą również obstawić zakłady bukmacherskie na klasyfikację generalną. Dyscyplina ta oferuje zatem szeroki wybór zakładów bukmacherskich.
Zakłady bukmacherskie na narciarstwo alpejskie w LV BET
Bogaty wybór zakładów bukmacherskich na narciarstwo alpejskie oferuje swoim klientom legalny bukmacher LV BET. Na naszym blogu dostępne są natomiast liczne informacje na temat tej dyscypliny sportu. Możesz tu sprawdzić zasady najważniejszych konkurencji oraz znaleźć zapowiedzi kolejnych prestiżowych zmagań. Na blogu znajdziesz również informacje na temat tego, w jaki sposób można obstawiać zakłady bukmacherskie na narciarstwo alpejskie.
